Sławni śpiewacy fado

Śpiewacy fado Alfredo Marceneiro, Carlos Ramos, Hermínia Silva, Maria Teresa de Noronha, Amália Rodrigues i Carlos do Carmo zostali przedstawieni na serii znaczków wydanych przez Pocztę Portugalską w 2011 roku z okazji kandydowania Fado do Światowego Dziedzictwa.

Kompletne wydanie filatelistyczne zawiera również blok z reprodukcja obrazu „Fado”, autorstwa José Malhoa, o czym pisałem w poprzednim artykule Fado - symbol Lizbony i Portugalii".

Znaczki o wartości od 32 centów do 1 euro są reprodukcjami fotografii Muzeum Fado, zainaugurowanego w 1998 r., przez Valentima de Carvalho, jednego z najważniejszych rejestratorów pieśni fado między latami 1940 i 1980.

Alfredo Marceneiro jest uważany za wzorzec śpiewania w fado, autor dziesiątek melodii fado, między innymi „Fado Pierrot”, „Fado Cravo”, „Marcha de Alfredo Marceneiro” i wykonał takie hity jak „Casa da Mariquinhas” czy „Há festa w Mouraria».

Hermínia Silva, jedna z najpopularniejszych artystek teatru i kina rewiowego, wykonywała takie hity jak „Fado das Iscas”, „Fado da Sina”, „Fado da melança”, „Rosa enjeitada” czy „Fado Golegã”.

„Não venhas tarde” był jednym z największych przebojów muzyki portugalskiej w wykonaniu Carlosa Ramosa, piosenkarza fado, który był stałą postacią na ekranach telewizyjnych aż do lat 60. XX wieku i użyczył głosu innym przebojom, takim jak „Biografia do Fado”.

Maria Teresa de Noronha zaczynała od wstąpienia do chóru Teatro Nacional de São Carlos, była twórczynią „Fado das Hora”, napisała też inne melodie dla Fado, w tym między innymi „Fado castanheiro” czy „Fado Anadia”.

Amália Rodrigues rozpoczęła swoją karierę w 1939 roku w Retiro da Severa w Lizbonie i jest uznawana za jedną z największych postaci muzyki portugalskiej. Była autorką kilku wierszy, które śpiewała, jak np. „Estranha forma de vida”, „Lavava no rio lavava” czy „Lá vai Maria”. Śpiewała utwory najróżniejszych poetów portugalskich, od średniowiecznych po współczesnych, z jednym wyjątkiem – nigdy nie interpretowała poezji Fernando Pessoa.

W jednym z wywiadów Amália wyznała: „Podoba mi się, ale myślę, że Pessoa nie jest do śpiewania ani nawet „powiedzenia”, jest zinternalizowane”.

Amália Rodrigues zmarła w 1999 roku i była pierwszą kobietą uhonorowaną honorami Panteonu Narodowego, gdzie jest pochowana w pokoju poetów.

Wśród jego hitów można wymienić między innymi „Povo que falas no rio”, „Maria Lisboa”, „Primavera”, „Gaivota”, „Adeus Português” czy „Fado do Ciúme”.

Carlos do Carmo, syn śpiewaczki fado Lucílii do Carmo, był ambasadorem kandydatury Fado do tytułu Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości. Karierę rozpoczął 48 lat temu, a wśród jego sukcesów są „Os putos”, „O Homem das Chestnuts”, „Canoas do Tejo”, „Por Die a Swallow”, „Um Homem na Cidade”.